اصطلاح آموزش BMS، تمامي المان هاي کنترلي شامل سخت افزاري، کنترلرها، شبکه هاي ارتباطي و کنترلرهاي مرکزي را پوشش مي دهد. به طور کلي يک سيستم کنترلي شامل سه بخش اصلي حس گر، کنترلر و يک وسيله کنترل کننده مي باشد و هر مولفه در معماري شبکه به طريقي با سيستم ارتباطي در تماس است. شبکه ي ارتباطي با دو قسمت ضروري مشخص شده است:
• قسمت فيزيکي: که سيگنال هاي کنترلي را منتقل مي کند از قبيل سيم، فيبر نوري، راديو.
• پروتکل: يک دسته از قوانين زباني رايج براي ارتباط برقرار کردن سينگال ها.
چندين پروتکل تا به امروز تدوين شده است، ولي همه ي آن ها هنوز براي استفاده در BMS استخراج نشده اند. از نظر تاريخچه، توليد کنندگان و سازندگان همواره قراردادهاي مربوط به خود را توسعه داده اند که امروزه حرکتي قدرتمند به سمت قراردادهاي استاندارد شده شکل گرفته است. يک مزيت عمده ي استفاده از شبکه BMS بر طبق يک پروتکل عملکردي استاندارد، افزايش ميزان سازگاري ميان اجزاي مختلف تجهيزات کنترلي اين سيستم مي باشد. اين سيستم زماني مفيد است که در يک سيستم کاري مجزا استفاده شود. BACnet بالاترين سطح پروتکلي است که در صنعت BMS استفاده مي شود و مي تواند اتوماسيون ساختمان و محصولات کنترلي از سازندگان مختلف را با هم يکي نمايند و به يک سيستم به هم پيوسته و منفرد تبديل کند. (Newman M, 1996)